ای کاش فراموش کردن به همین راحتیها بود!
آدم در فراموش کردن بعضی مسائل پیش پا افتاده و بعضی سوتیهای زندگیاش، ناتوان است چه برسد به بهترین خاطرات عمرش و حالا اگه رفیقی که دوستش داشتی و داری، در تمام این خاطرات تو رو همراهی کرده باشه تصویر، حرکات و رفتارهای اون شخص در تمام لحظات، در جای جای ذهنت نقش میبنده!
از این رفاقتهای دوهزاری و تیک تاکیِ این روزها حرف نمیزنم. از رفاقتی حرف میزنم که اساسش بر عشق است، رفاقتی که تمام خاطرات خوش و لذتبخشِ دو طرف رو میسازه!
از رفاقتی حرف میزنم که حتما طرف مقابلت از جنس مخالف نیست و همجنسهات رو هم شامل میشه!
مگه این خاطرات و اون شخص که در یک کلمه بهش میگیم "رفیق" به راحتی فراموش میشه؟
تنها راه فراموشی، عوض کردن حافظهمون هست؛ یعنی اگه بخوای اونا رو فراموش کنی، باید کل زندگیت رو فراموش کنی!