همانطور که در بالای وبلاگ نوشته‌ام، دانشجوی رشته علوم سیاسی هستم و کلی ایده و طرح در ذهنم دارم که در حوزه مورد علاقه‌ام یعنی جامعه شناسی سیاسی میخواهم به آنها بپردازم ولی در این مدت اتفاقاتی برایم افتاده که دیگر انگیزه‌ای ندارم.
به نظر شما در جامعه ما چه قدر به ایده‌های جدید در راستای توسعه و پیشرفت بها داده می‌شود؟
همین چند روز پیش بود که در اختتامیه بازی‌های المپیک زمستانی، چینیی‌ها از امکانات هوش مصنوعی که توسط دانشمندان هوا و فضایشان آماده شده بود، استفاده کردند و چند روز بعد از خودروی برقی پیشرفته در رقابت با تسلا رونمایی نمودند. این نشان میدهد که جامعه‌ی آنها کشش ایده‌های جدید را دارد.(منظورم از جامعه هم مردم و هم کارگزاران سیاسی است.)
من مخالف نظام خودمان نیستم و تا پای جان از آن دفاع خواهم نمود ولی اجازه دهید در مقام یک جوان دغدغه‌مند از این اوضاع انتقاد کنم. از این اوضاعی که هیچ چیز جز نا امیدی برایمان ندارد؛ از اوضاع بد صنعت خودرو، از اوضاع بد سیستم اداری کشور، از مسئولینی که توان نداشتند و مسئولیت قبول کردند، از تصمیماتی که بدون استدلال و تبیین گرفته میشوند و یک روز نشده باطل میگردند و ...
من این کشور را دوست دارم و واقعا میخواهم روزی در مسیر پیشرفت و توسعه آن موثر باشم اما به شرطیکه کسی باشد که به اندیشه و دغدغه‌ی من هم بها بدهد.
و اما آزمون فردا...
در مورد آزمون کم کاری کرده‌ام و اگر رتبه خوبی نیاورم خیلی جای تعجب نیست ولی این به این معنی نیست که تلاشم را نکرده باشم. حقیقتش خواندم ولی چیزی در ذهنم فرو نمی‌رود؛ واقعا حفظ کردن اندیشه‌ها از رواقیون گرفته تا اندیشه پست مدرنیست چه دردی از جامعه دوا می‌کند؟ به نظرم آزمون دکتری را هم باید حذف کنند و به جایش دغدغه‌های دانشجویان را مورد سنجش قرار دهند و دغدغه‌ها و طرح‌های عملیاتی را به بهای ادامه تحصیل و رساله دکتری، اجرا و عملیاتی نمایند و کسانی که دغدغه‌ای ندارند را بیشتر معطل ننمایند.
توکل به خدای بی همتا
